مصریان باور داشتند طلا، پوست خدایان است .مصریان باستان باور داشتند که طلا “پوست خدایان” است — به‌ویژه پوست خدای خورشید، رَع (Ra).
به همین دلیل، هرچیزی که با خورشید، جاودانگی یا زندگی پس از مرگ ارتباط داشت، باید با طلا تزئین می‌شد
درمتون باستان مصری آمده : خدایان از گوشت طلا ، پوست نقره ، و موی لاجورد ساخته شده اند.
برای همین طلا فقط یک فلز نیست ، نماد جاودانگی ، خلوص و نور الهی است.فراغنه ازطلا برای مقدس کردن هرچیزی استفاده میکردند.نقاب و طابوت های طلایی با بیش از 11 کیلوگرم طلا ،تاج ها ، عصا ها و کمربند های طلاسس از این جمله وسایل بود.
البته فقط شاهان به طلا دسترسی نداشتند؛
کاهنان، اشراف‌زادگان و همسران فرعون نیز از زیورآلات طلایی با سنگ‌های قیمتی (فیروزه، عقیق، لاجورد) استفاده میکردند.
زیورآلات آنها معمولاً دارای نمادهای مذهبی بودند؛ مثل:
- آنخ (☥) = نماد زندگی جاوید
- شاهین = نماد خدای خورشید
- مار کبرا (اوجات) = نماد قدرت محافظت‌کننده
مصر باستان طلا را نه‌فقط از معادن داخلی، بلکه از نوبیا (سودان امروزی) هم وارد می‌کرد.
فراعنه با پادشاهان نوبیایی معاهدات تجاری داشتند، چون نوبیا سرزمین طلای ناب بود.
در زبان مصری باستان، واژه‌ی “nub” به معنی طلاست، و از همین ریشه نام «نوبیا» آمده است — یعنی «سرزمین طلا»
قدرت مصر باستان در قرون متمادی تا حد زیادی به ذخایر طلای عظیمش وابسته بود.
این ثروت، باعث شد مصر یکی از قدرتمندترین امپراتوری‌های جهان باستان شود و طلا به نماد جاودانه‌ی تمدن نیل بدل گردد.